امام رضا (عليه السلام) از فلسفه روزه چنين مى فرمايد: «علة الصوم لعرفان مس الجوع و العطش ليكون العبد ذليلا مستكينا ماجورا محتسبا صابرا فيكون ذلك دليلا على شدائد الآخرة، علت روزه از براى فهميدن الم و درد گرسنگى و تشنگى است، تا بنده ذليل و متضرع و ماجور و صابر باشد و بفهمد شدائد آخرت را، مع ما فيه من الانكسار له عن الشهوات و اعظاله فى العاجل دليلا على الآجل ليعلم مبلغ ذلك من اهل الفقر و المسكنة فى الدنيا و الآخرة» علاوه بر اين كه در روزه انكسار شهوات و موعظه هست از براى امر آخرت تا بداند حال اهل فقر و فاقه را در دنيا و عقبى.
اما خيلي ار ما ها از فلسفه روضه گرفتن غافل ميشيم .دغدغه مون ميشه سحري چي بخوريم افطار چه غذايي اماده بكنيم و همينطور تا اخر ماه رمضان ادامه ميدهيم يادمان ميرود فقط خوردن و اشاميدن نيست كه روضه را باطل ميكند غيبت دروغ تهمت مال حرام و خيلي معاصي ديگه هست كه روضخ را باطل ميكند
اگر ماه رمضان بنشينيم و يه سالي كه گذشته فكر كنيم به معاصي كه انجام داديم به غيبت هايي كه كرديم به دلهايي كه شكستيم لحظه به لحظه ماه رمضان هم اگر توبه كنيم باز م كمه
مشروط به اين كه به خودمون بيام و توي اين ماه عزيز باز به رفتارمان ادامه ندهيم
